Joyce MolAfwijzing doet pijn. Maar wanneer die afwijzing komt van de mensen die je als eerste zouden moeten steunen – je familie, ouders, broers, zussen of andere familieleden – dan voelt het alsof je op de diepste plek wordt geraakt. Familie zou je veilige haven moeten zijn. Als dat niet zo is, brengt dat niet alleen verdriet, maar vaak ook schuldgevoel, twijfel en verwarring. Toch kun je hier op een gezonde manier mee omgaan. En sterker nog: je kunt erdoor groeien.
🌿 Praktische Tips bij Afwijzing door Familie
1. Erken wat er gebeurt (zonder te minimaliseren)
Zeg eerlijk tegen jezelf: “Dit doet pijn. Ik voel me afgewezen door mensen die belangrijk voor me zijn.” Ontkennen of bagatelliseren helpt je niet. Benoemen is de eerste stap naar helen.
2. Sta jezelf toe te rouwen
Afwijzing van familie is vaak ook rouw: om het beeld van hoe het had kunnen zijn, hoe je het gewild had. Geef jezelf ruimte om daar verdrietig over te zijn.
3. Zoek steun bij veilige mensen
Praat met mensen die je wél steunen – vrienden, therapeuten, lotgenoten. Een luisterend oor kan helend zijn, zeker als het komt van iemand die niet oordeelt.
4. Wees mild in je zelfgesprek
Let op hoe je tegen jezelf praat. Vervang gedachten als “Ik ben niet goed genoeg” door “Het feit dat zij me afwijzen, betekent niet dat ik fout ben.”
5. Stel gezonde grenzen
Soms is het nodig om afstand te nemen. Tijdelijk of permanent. Dat mag. Jij bent niet verplicht om contact te onderhouden dat je schaadt.
✍️ Reflectie-oefening Afwijzing door Familie:
“Wie ben ik los van hun mening?”
Neem 10–15 minuten de tijd om in stilte na te denken of te schrijven. Gebruik de volgende vragen als leidraad:
- Wat voel ik écht als ik denk aan de afwijzing binnen mijn familie?
- Wat had ik nodig van hen, wat ik niet heb gekregen?
- Welke overtuigingen over mezelf heb ik daardoor ontwikkeld – en kloppen die wel?
- Welke mensen of ervaringen in mijn leven geven mij wél het gevoel dat ik er mag zijn?
- Wat betekent ‘familie’ voor mij, als ik zelf zou mogen kiezen?
🖋️ Tip: schrijf zonder te oordelen. Laat alles er zijn. Alles wat je schrijft, is van jou en hoeft niet perfect te zijn.
🌱 Tot slot: Je bent niet wat je mist
De afwezigheid van erkenning van familie betekent niet dat jij niet waardevol bent. Je bent niet wat je mist, je bent wat je kiest: om te helen, om jezelf lief te hebben, en om mensen toe te laten die je wél zien.
Misschien was het begin van je verhaal pijnlijk – maar jij bepaalt hoe het verdergaat.
